 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Waar ben ik? >
FAQ > |
|||
|
|||
Veel gestelde vragen en de antwoorden daarop
Wanneer vertrekken jullie?31 juli 2004 willen we vertrekken. In juni/juli gaan we eerst nog een paar weekjes naar Nederland, want anders moeten we iedereen wel heel lang missen. Hoe lang gaan jullie weg?Ruim een jaar. In september 2005 gaat Stefan namelijk weer aan de slag bij PriceWaterhouseCoopers in Rotterdam. Natascha heeft dan als het goed is bedacht wat voor baan ze wil en gaat hiernaar op zoek. Hoe zijn jullie tot dit plan gekomen?Voor Stefan, die al zijn hele leven gek is van watersport, was dit al jarenlang een droom. Voor Natascha niet echt, gezien haar geringe zeilervaring. Een wereldreis leek haar geweldig, maar om dat met een boot te doen? Weinig kans! Totdat we in Singapore zaten en er in korte tijd veel veranderd was: Getrouwd, Natascha baan opgezegd, verhuist naar Singapore en beiden in een nieuwe werkomgeving terechtgekomen. Stefan keek op een gegeven moment, begin 2003, op de televisie een programma over een wereldomzeiling en maakte de opmerking: “Dat zullen wij nooit meemaken”. Waarop Natascha antwoordde: “Waarom niet?” Dat was precies de vinger die ze niet had moeten geven want nu was er een trein op gang gekomen die niet meer was te stoppen. Vanaf die dag is er geen dag voorbij gegaan of we zijn niet met het plan bezig geweest. Hoe hebben jullie jezelf voorbereid?Naast veel zeilen hebben we enorm veel gelezen en internet afgestruind. Er is zo ontzettend veel op dit gebied te vinden, je kunt er dagen mee vullen (erg vervelend dat er ook nog gewoon gewerkt moet worden…) Enorm waardevol en leerzaam zijn ook gesprekken met andere (ex)-cruisers, die je genoeg tegenkomt als je op een jachtclub woont. Natascha gaat nog een schipperscursus volgen en Stefan een cursus dieseltechniek. Voor de rest vertrouwen wij op ons gezonde verstand en “learning by doing”. Navigeren, reparaties aan boord, het omgaan met alle apparatuur zoals gps, stuurautomaat en radar, gewoon doen is tot nu toe de beste opleiding gebleken. Op het medische vlak hebben we beiden een EHBO diploma. De benodigde inentingen - DTP, Typhus, Gele Koorts, Hepatitus A en B - hadden we al. Aan boord hebben we het Medische Handboek voor de Wereldzeiler en een uitgebreide verband/medicijndoos. Hopelijk gaan we dit allemaal niet nodig hebben, maar je weet maar nooit. Hoe hebben jullie de boot voorbereid?De tocht vanaf Hong Kong had zo zijn momenten, maar had ook als niet te onderschatten voordeel dat in een keer alle zwakke punten van de boot naar boven kwamen. Wat je met een rondje op zondagmiddag niet ziet, zie je wel na 10 dagen tegen een harde wind en hoge golven in vechten. Het bleek dat het schip structureel gezien in een uitstekende staat verkeert, maar dat er wel behoorlijk wat kleinere gebreken waren. Alle onderdelen die twijfel opriepen zijn ofwel grondig gereviseerd, ofwel geheel vervangen zodat we ons onderweg alleen met onbekende problemen hoeven bezig te houden. Bekende problemen oplossen is immers geen uitdaging..... Bij aankomst in Singapore hadden we dus een forse to-do lijst, die met het verstrijken van de tijd eerder langer dan korter leek te worden. Hoe meer je weet, hoe meer je wenst, en hoe duurder het dus wordt, maar ja. Gelukkig is Singapore met een dagloon van 50 Euro en geen BTW voor buitenlandse zeiljachten een stuk goedkoper dan Nederland. In juni, een maand voor vertrek hebben we tijdens een zeiltocht naar de Tioman eilanden in Maleisie, Espiritu nog een keer goed uitgetest. Op een paar kleine dingen na, werkte alles prima. En als ie nou zinkt?Dat moet ie dus niet doen. Voor alle huiddoorvoeren (voor leken: gaten in de romp) hebben we houten pluggen die we erin kunnen stoppen als een afsluiter het begeeft, ijsbergen en gezonken containers komen zo dicht langs de evenaar niet voor, zodat het alleen nog wachten is op die ene chagerijnige walvis. Met een radar, een goede dieptemeter en een sonar (waarmee je een “plaatje” van de bodem kunt maken) en een beetje behoorlijk navigeren zouden we hem van dat rif af moeten kunnen houden. We hebben veel veiligheidsapparatuur aan boord zoals reddingsvesten, veiligheidslijnen, reddingsvlot, communicatieapparatuur, EPIRB (een noodzender waarmee je met 1 druk op de knop je positie aan de kustwacht kunt doorgeven), vuurpijlen en diverse brandblussers. Allemaal dingen die je moet hebben, maar die je nooit moet hoeven gebruiken. Wat doe je nou zo onderweg? Is het niet saai?Nou, we zijn niet bang dat we ons gaan vervelen. Er is altijd wel wat aan boord te doen zoals zeilen trimmen, klusjes doen, vis vangen en schoonmaken, koken, afwassen, schoonmaken etc. Vergis je er verder niet in dat alles op een bewegende boot onder een behoorlijke helling twee keer zoveel energie kost en drie keer zo lang duurt. Even koken en de afwas doen, of zelfs maar naar het toilet gaan is een stuk lastiger dan normaal. Door het constant bewegen van de boot en het slaaptekort als gevolg van het wachtlopen ben je altijd wel moe en wil je dus af en toe best even een tukkie doen. Last but not least hebben we een enorme voorraad boeken en zullen we veel verhalen gaan schrijven voor op deze site. Sturen jullie om beurten?Nee, we sturen niet, dat doet Woody of als het niet waait, de autopilot. Woody is ons koosnaampje voor de windvaan die ons het hele stuk van Hong Kong naar Singapore als een mes heeft gestuurd. Zeurt niet, wordt niet moe, vreet geen stroom, is stil, en gaat alleen maar beter sturen naar mate het harder gaat waaien. Een windvaan houdt de koers ten opzichte van de wind vast, dus als de wind draait moet je hem bijstellen om de gewenste koers te houden. Met lichte wind, hele hoge golven of de wind pal van achteren (“voor de wind varend”) werkt Woody wat minder lekker en zullen we de elektrische autopilot meer gebruiken. Dat is een computer in combinatie met een aandrijfstang direct op de roerkoning die de boot op een kompaskoers houdt naar de ingegeven coordinaten. Als de wind draait hoef je dus niet bij te sturen, wel moet je je zeilen anders trimmen. Wat gaan jullie doen als je niet zeilt?Naast het nooit aflatende onderhoud en bijslapen, hopen we veel tijd over te houden om van alles aan land te bekijken. We komen langs de mooiste plekjes op aarde waar je op zich al hele vakanties zou kunnen doorbrengen; Indonesie, Mauritius, Zuid-Afrika, Brazilie, Caraibische eilanden en ga zo nog maar even door. Tenslotte gaan we lekker veel duiken. We zijn beiden enthousiaste duikers en met twee duikuitrustingen, wat flessen en een eigen compressor zijn we vrij om te duiken waar we maar willen. Valt best een tijdje vol te houden. Welke route varen jullie?Er zijn eigenlijk twee mogelijkheden om vanuit Singapore naar Nederland te varen. De eerste en de meest gebruikelijke is de route via het Suez Kanaal en de Rode Zee door de Middellandse zee en dan langs Frankrijk en Spanje omhoog. De tweede, waarvoor wij hebben gekozen, gaat rond Zuid-Afrika, via St Helena naar Brazilie, dan omhoog naar de Caraibische eilanden en tenslotte via Bermuda en de Azoren weer terug naar Nederland. Ofschoon deze route gemeten in zeemijlen een stuk langer is, valt de extra zeiltijd mee omdat we dan de (veel bestendigere en hardere) passaatwind en bijbehorende stroming grotendeels meehebben. Op de eerste route zouden we eerst heel weinig wind hebben en vervolgende in de Rode Zee tegen windkracht 6 tot 8 in moeten kruisen. Laat maar, hebben we al een keer gedaan, en die Middellandse Zee houden we nog wel tegoed. Meer details vind je onder route pagina's. Hoe weet je waar je bent als je midden op zee zit?Met behulp van een geniaal apparaatje: De GPS. Ziet er uit als een soort mobiele telefoon en met 1 druk op de knop toont dit (door contact te maken met een aantal satellieten) precies waar je bent (in graden noorderbreedte en westerlengte bv). We hebben er twee voor de zekerheid, mocht er 1 kapot gaan. De sextant die tot voor kort nog werd gebruikt, hoort in het museum thuis en niet meer op een boot. Aan de hand van de stand van de zon of sterren (meer concreet: De hoek hiervan ten opzichte van de horizon), een aantal tabellen en wat ingenieus rekenwerk werd de positie bepaald. Erg nostalgisch en indrukwekkend, maar nooit betrouwbaarder dan GPS en dus niet verstandig. We gebruiken thuis de open haard immers ook niet meer om de boel echt te verwarmen. Hoe doen jullie dat nou ‘s nachts?Gewoon doorvaren en niet, zoals iemand laatst dacht, voor anker gaan. We hebben helaas geen kilometerslange ankerkettingJ. 's Nachts lopen we wachtrondes van 3 of 4 uur. Hoe het schema er precies zal uitzien, is afhankelijk van wat op den duur het prettigst is. Degene die wachtloopt zit buiten in de kuip. De windvaan of autopilot stuurt. Een keukenwekker die je iedere 10 minuten af laat gaan moet ervoor zorgen dat je niet stiekem toch wegdoezelt. De ander slaapt in de kajuit met een paar stevige oordoppen tegen het constante lawaai van de golven. Tijdens het wisselen van de wacht praat je de ander bij, wordt de positie in de kaart gezet en eventueel de zeiltrim veranderd. Hoe doe je dat met eten inslaan voor een jaar lang?Nou, dat is niet nodig, want we varen niet aan een stuk door! We hebben een paar lange passages over de oceaan in onze route zitten, maar die duren afhankelijk van de wind maximaal 2 tot 3 weken. Daarna kun je dus gewoon weer inkopen doen, al zul je niet overal de producten kunnen krijgen die je gewend bent. Is ook niet erg, het is juist leuk om naar een lokale markt te gaan en te kopen wat er verkrijgbaar is. Aan boord zullen de wat makkelijker bereidbare gerechten op het menu staan, maar daarom niet minder lekker. We zullen veel lang houdbare smaakmakers meenemen zoals verschillende soorten kruiden, azijn, olie, olijven, gedroogde tomaten, gedroogde paddestoelen, pesto, kappertjes, ansjovis etc. En…..we hebben een broodbakmachine. Dat wordt smullen… Vinden jullie het niet eng?Eng is een groot woord, maar er zijn natuurlijk wel risico’s. Slecht weer is een voor de hand liggende, al is de kans op een orkaan redelijk gering (zie volgende vraag). Voor zoiets kun je ook niet echt oefenen. Goed het weer in de gaten houden en indien nodig het gevaar “omzeilen” door een andere route te kiezen. Ze zeggen wel: “Een schipper met tijd heeft nooit slecht weer”, wat niet helemaal opgaat, maar wel voor een groot deel. Het meest risicovol is een "man-over-boord"-situatie en dan met name ‘s nachts. Als de ander je al hoort is de kans bijzonder klein dat je in het donker gevonden wordt. Daarom zijn we nogal strikt in het ’s nachts en bij slecht weer aanlijnen d.m.v. een veiligheidslijn. We proberen natuurlijk zoveel mogelijk risico's van te voren uit te sluiten, maar sommige dingen kun je gewoon niet voorzien. Het kapot gaan van materiaal bijvoorbeeld. Je staat er verstelt van wat een slijtage-slag de combinatie van zout, water en zon aanbrengt en vaak is dat niet eens zichtbaar. 10mm stalen ankerschakel of harpsluiting breekt gewoon doormidden. Regelmatig alles checken en goed onderhouden en een berg reserve-onderdelen is het enige wat je kunt doen. Een ander gevaar is het aanvaren van onbekende kusten. Vooral in de minder ontwikkelde landen is niet alles in kaart gebracht, zijn navigatie lichten afwezig of werken gewoon niet, en wrakken worden niet gelicht en niet aangegeven. We hebben dan ook als stelregel dat we niet 's nachts een onbekende haven binnenlopen. Ook met het ankeren nemen we geen enkel risico. Altijd voldoende ketting steken in geval van twijfel een tweede anker uitbrengen. Tja, zo zie je maar weer: Zeilen is niet alleen relaxen. Het kan behoorlijk stress veroorzaken. Hoe zit het eigenlijk met orkanen?We hebben onze route zo uitgestippeld dat we overal buiten het orkaanseizoen zitten. We hebben hiervoor Jimmy Cornell’s Cruising Routes en de CD ROM Visual Passage Planner gebruikt. Dit betekent dat we voor het grootste deel met de “tradewinds” mee zullen varen. Hoe kunnen we jullie bereiken?Als oud-KPN'er zijn we natuurlijk 'altijd dichtbij'. Via de Iridium satelliet telefoon die we gaan aanschaffen kunnen we bellen en gebeld worden, maar dit is vrij kostbaar. SMS is gratis! Aan boord kunnen we e-mails verzenden en ontvangen, maar stuur vanwege de beperkte bandbreedte a.u.b. geen bijlagen mee! Ons e-mailadres is mail@espiritu.nl. Jullie berichtjes in het gastenboek bekijken we regelmatig. We hebben een mobiel toestel bij ons en wanneer we aan land zijn zullen we af en toe een prepaid kaart kopen. Als je ons post wilt sturen, kan dit via het adres: Fam. Verweij, Hoogeindseweg 19, 5051 EA Goirle. Kunnen we een stukje meevaren?We vinden het erg leuk als familie of vrienden ons komen opzoeken in een of ander prettig oord. Lekker duiken, beetje zeilen, visje vangen en eten, biertje, en op plaatsen komen die zonder boot niet of moeilijk bereikbaar zijn. Wat rondvaren op een plek waar we langere tijd liggen levert doorgaans geen zeeziekte op, maar weet dat ruimte en luxe aan boord schaarse begrippen zijn. Een langere oversteek kan ook, is een heel bijzondere ervaring, maar heeft niets te maken met, onder het genot van een kaasje en een wijntje, een weekje uitwaaien in Friesland. Je moet je realiseren dat de boot altijd (heftig) beweegt, nooit stopt, ook niet als je zeeziek en moe bent, altijd aandacht nodig heeft en je kunt er niet van af, hoe bang je ook bent. Zonder te overdrijven durven we te stellen dat het een vakantie zal zijn die je nooit meer vergeet, maar alles heeft zijn prijs. In een zeilersboek stond een toepasselijke definitie van avontuur: ”Adventure is something that is uncomfortable and frightening, and while you’re in the middle of it, you wish to be somewhere, in fact anywhere, else.” Wie dit aanspreekt is welkom als lichtmatroos! |
|||
|
|
|||
